Η καλλιέργειά της βερικοκιάς ήταν γνωστή στην Κίνα από το 2.200 π.Χ. και θεωρείται ότι μεταφέρθηκε στην Ελλάδα από τον Μέγα Αλέξανδρο.
Ο καρπός της βερικοκιάς είναι σαρκώδης, σφαιρικός, με αυλακωτή κοιλιακή ραφή. Ο πυρήνας είναι ξυλώδης και στο εσωτερικό του περιέχει 1-2 σπόρια με πικρή συνήθως γεύση που μοιάζουν με αμύγδαλα και χρησιμοποιούνται στην φαρμακοποιία. Το σαρκώδες και χυμώδες περικάρπιο είναι εύγευστο, γλυκό και έχει χρώμα πορτοκαλοκίτρινο. Το εξωτερικό του βερίκοκου (φλούδα) είναι λεπτό, συνήθως χνουδωτό και είναι χρώματος κίτρινου με μερικές κόκκινες κηλίδες στη μπροστινή του πλευρά.
Είναι πλούσιο σε βιταμίνη Α, περιέχει βιταμίνες C, Β1, Β2 και φυσικό σάκχαρο και επιπλέον είναι πλούσια σε φυτικές ίνες. Το βερίκοκο καταναλώνεται νωπό ως φρούτο. Ωστόσο, μπορεί να καταναλωθεί και αποξηραμένο, γίνεται μαρμελάδα, κομπόστα, χρησιμοποιείται στη ζαχαροπλαστική και γίνεται χυμός.